Dzięki Serdeczne:lol:
Dzięki Serdeczne:lol:
Autokorekta: średnica części silnikowej 85 mm a głowicy 134 mm - sorry za pomyłkę. gruby131: to co zalinkowałeś to forum takiego gościa o nicku Lans (z Ukrainy chyba). Założył je po padzie bardzo znanego forum Russian Arms: ĐŃ ĐžĐ´ Tam jest mnóstwo o uzbrojeniu nie tylko lotniczym ale i innych rodzajów wojsk.
MiG-15bis i MiG-17 były dostosowane do przenoszenia RS-132 i RS-85 np. w trójlufowych prowadnicach podwieszanych pod skrzydłem.
RS-85 posiadał duży rozrzut, a RS-132 jeszcze większy. Pochodzenie RS-132 to wyrzutnia BM-13, czyli Katiusza.
http://www.telenir.net/transport_i_a..._03/pic_74.jpg
Wyrzutnia TRS-85 używana na samolotach MiG-15, 17 i 19. To do RS-85, prawdopodobnie do RS-132 wyglądało to tak samo.
http://www.telenir.net/transport_i_a..._03/pic_75.jpg
A tu TRS-85 pod siedemnastką.
Źródło: Îíëŕéí áčáëčîňĺęŕ ăóěŕíčňŕđíîé č ňĺőíč÷ĺńęîé ëčňĺđŕňóđű WWW.TELENIR.NET
Syrenek, bez obrazy ale to wszystko co napisałeś nie dotyczy pocisków RS, tych z II wojny, w rodzaju RS-132, lecz pocisków TRS, nie wprowadzonych w końcu nigdy na uzbrojenie, mimo wieloletnich prób.
TRS to skrót od Turbo-Reaktiwnyj Snariad. W odniesieniu do prostych rakiet niekierowanych termin ten nie oznaczał u Rosjan napędu turboodrzutowego, lecz rakietę o stabilizacji obrotowej. W ZSRR eksperymentowano z nimi od samego początku broni rakietowej. Ruch wirowy uzyskiwany był dzięki zastosowaniu kilku dysz wylotowych ustawionych pod pewnym kątem. W artylerii lądowej pomysł ten wyglądał dość obiecująco. TRS-y w porównaniu z rakietami o stabilizacji brzechwowej miały co prawda mniejszą prędkość i donośność, ale za to znacznie lepszą celność. Niemniej hasłem Stalina było "szybciej, wyżej, dalej", a nie "celniej" i do masowej produkcji weszły jednak rakiety o stabilizacji brzechwowej.
W lotnictwie jednak kilka razy powracano do tego pomysłu, bo ostatecznie samoloty strzelały raczej z bliska i mała donośność nie była tak istotna, jak zwiększona celność. W 1943 testowano pociski TRS-82 i -132 (zbliżone wymiarami do RS-82 i -132), a w latach 50. całkiem nową rodzinę pocisków: TRS-85, -132 i -212. Niestety jednak okazało się, że w przypadku samolotów jest inaczej niż na lądzie i rakiety o stabilizacji obrotowej są mniej celne. Zaczynają bowiem odchylać się z kursu zaraz po opuszczeniu wyrzutni, gdy nie zdążyły się jeszcze odpowiednio rozkręcić i ustabilizować, a już oddziałuje na nie turbulentne powietrze.
To co zamieściłeś na zdjęciach to właśnie efekty tych prac z lat 50., testy prowadzone były w 1955-57. Użyte w nich wyrzutnie odznaczały się specyficzną konstrukcją: każda z rurowych prowadnic zawierać mogła więcej niż jedną rakietę. Pociski umieszczone były tandemowo (jeden za drugim), specjalna instalacja elektryczna zabezpieczała przed odpaleniem pocisku nr 2 zanim nr 1 leżący przed nim nie opuścił wyrzutni. Trzyrurowa wyrzutnia na twoim zdjęciu to W-408; mieściła ona 9 pocisków TRS-85 (po 3 w każdej z luf). Potem skonstruowano nową, 5-rurową W-374 mieszczącą 15 rakiet. Ostatecznie jednak nie udało się uzyskać odpowiedniej celności; ponadto wystąpiły trudności przy strzelaniu z szybkich odrzutowców (rakieta za wolno się rozpędzała); program więc zarzucono.
Tutaj link (po ros.) ôňó-85
Nie zdążyłem do końca przetłumaczyć artykułu o TRS-85 i RS-85. TRS opracowywały niezależnie dwa biura konstrukcyjne i miały różne wyniki.
Niestety jestem tak zarzucony pracą, że nawet nie byłem w Radomiu, tak więc proszę o jeszcze chwilę cierpliwości.
Małe O.T. ale w temacie.
Tabelka z wszelkiego rodzaju lotniczymi niekierowanymi pociskami rakietowymi produkcji radzieckiej.
Zostawiłem oryginał celowo, by się nie rozjechał przy wklejaniu.
Tłumaczenie najważniejszego:
C-3 to zmodernizowane TRS-132 przyjęte na uzbrojenie.
Jedyną 24 rakietową wyrzutnią niekierowanych pocisków rakietowych jest UB-32A-24.
Źródło:Âîĺííűé ďŕđčňĺň: âîĺííűĺ ňĺőíîëîăčč, âîĺííŕ˙ ďîëčňčęŕ č đŕçâĺäęŕ | ßäĺđíîĺ îđóćčĺ, đŕęĺňű č ŕđňčëëĺđč˙. ÎĘÁ Ěčęî˙íŕ.
Mam nadzieję że to trochę uporządkuje nasze dociekania.
НЕУПРАВЛЯЕМЫЕ АВИАЦИОННЫЕ РАКЕТЫ (НАР)
АБРС – автоматический бортовой реактивный снаряд калибра 220 мм, ОАРС-220 – осколочный авиационный реактивный снаряд калибра 210 мм.
КБ НАР Калибр, мм ПУ(количество направляющих) Год приня-тия на воору-жение Примечание С-1 (ТРС-212) 212 НИИ-1 НКБ(НИИ-3) С-2 (ТРС-82) 82 1950 Модернизированный ТРС-82 обр. 1943 г. Для стрельбы по воздушным и наземным целям. Длина – 410 мм. Вес – 4,82 кг, БЧ – 2,1 кг (ВВ – 0,36 кг). Скорость макс. – 275 м/с. Радиус сплошного поражения – 7-9 м ТРС-82М ŤВинтť 82 - Опытный РС, 1946 г. НИИ-1 НКБ(НИИ-3) С-3 (ТРС-132) 132 1950 Модернизированный ТРС-132 обр. 1943 г. Для стрельбы по воздушным и наземным целям. Длина – 715 мм. Вес – 25,3 кг, БЧ – 12,6 кг (ВВ – 0,26 кг). Скорость макс. – 285 м/с. Радиус сплошного поражения – 9-10 м КБ-2 МСХМ АРЗОС-212 ŤБарсť (ОАРС-210 ŤРистť, АБРС-220) 212 - Для стрельбы по плотному строю бомбардировщиков. Ту-2. Аналог 220-мм немецкого снаряда R-100BS. Опытный РС, 1946 г. НИИ-1 МОП ТРС-85 85 Б-374 (2х5) - ОФ БЧ, балочная ПУ с двумя блоками реактивных орудий с 5 стволами каждый (по три снаряда). МиГ-17, 1955-57 гг. С взрывателем В-430 408/3 (1х3) - Трехствольный 9-зарядный орудийный блок. СМ-2Д, СМ-9 (МиГ-19). 1957 г. ТРС-85М ŤТермостатť 85 Опытный РС М-100 137 - Опытный РС С-19 (ТРС-190 ŤСтрелаť) 190 ПУ-0-46 - С НАР в пусковой трубе. Опытная, 1949 г. 190 ОРО-190 (1) - Авиационное орудие. Опытное, 1950 г. ОРО-190К (1) - Без направляющего ствола, 1952 г. НИИ-1 ГКОТ АРС-212 ŤОводť 212 - Начало разработки – 1951 г. На базе ТРС-212 и АРЗОС-212. МиГ-15бис (СД-21), 1952 г. С-21 ŤОводť (АС-21, АРС-212) 212 ПУ-21 (1) 1953 Для поражения наземных и воздушных целей. С дистанционным взрывателем В-21 (ЭВ-52). Вес – 188 кг, ОФ БЧ – 46 кг. Серия с 1953 г. АРС-212М ŤОводť 212 - Опытный, МиГ-17 (СИ-21М). 1952-53 гг. АРС-212-ОС 212 Модернизированный РС С-21М ŤОвод-Мť (АРС-212-ОФМ) 212 АПУ-5 (1) 1955 С новым пороховым двигателем. ПУ для МиГ-19 (СМ-2Б) АРС-212М 212 1959 С неконтактным электрооптическим взрывателем ŤЗаревоť для стрельбы по аэростатам ОКБ-16(КБ точмаш) П-5 57 - Начало разработки – 1951 г. На базе немецких НАР R-4M ŤОрканť и ŤШлангеť С-5(АРС-57 ŤСкворецť, Ťизделие 5Пť) 57 ОРО-57/К/КМ (7)(Ť5Вť) 1955 Для поражения воздушных и наземных целей, осколочная БЧ, нач. V=690 м/с, класса Ťвоздух-воздухť. НАР со складывающимся оперением. ОРО – Ťоднозарядное ракетное орудиеť. Закрытая казенная часть ОРО-57К С укороченными в 1,5 раза стволами ОРО-57КМ С удлиненными на 35 мм стволами (под габариты С-5М) ОРО-57-16 (16)(Ťизд.418-Iť, Ťизд. 418-IIť) Ťизд. 418-Iť – блок со сферическим передним обтекателем, Ťизд. 418-IIť - с коническим передним обтекателем ОРО-57К (7) - Блок с открытой казенной частью, 1959 г. С-5М (АРС-57М) УБ-16-57У/УМ/УМП/УМП-73/УД/УДМ/УВ (16)УБ-16КВ 1959 Начальная V=700 м/с, с осколочной БЧ, класса Ťвоздух-воздухť. УБ – Ťунифицированный блокť с открытой казенной частью и коническим передним обтекателем. Длина – 882 мм. Вес – 3,86 кг, БЧ – 1,08 кг (ВВ – 0,285 кг). Скорость макс. – 480 м/с УБ-16-57У 1960 Модернизированная ПУ УБ-16-57УД ПУ с прямым передним срезом пяти стволов внутреннего ряда УБ-16-57УМП 1968 ПУ с косыми кромками внешнего ряда направляющих труб УБ-16-57УМП-73 1973 Модернизированная ПУ УБ-16-57УВ Вертолетная ПУ, с увеличенной длиной направляющих труб С-5П(АРС-57СП, ПАРС-57) КДС-19 и УБ-16-57М 1964 ПРЛ БЧ (отражательные диполи из металлизированного стекловолокна) С-5П1 ПРЛ БЧ (металлические диполи) С-5М1 С осколочной БЧ С-5МО 1970 Вариант с усиленной осколочной БЧ. Серия на Невьянском механическом заводе С-5К (КАРС-57) УБ-32/А/Л (32)УБ-32А-24 (24) 1960 С кумулятивной БЧ, взрывателем В-586. Бронепробиваемость – 100-130 мм. Длина – 830 мм, без оперения – 738 мм, размах – 232 мм. Вес – 3,65 кг, БЧ – 1,13 кг (ВВ – 0,287 кг). Скорость макс. – 594 м/с С-5К1 УБ-32-О/М (32) С кумулятивной БЧ УБ-32-О (32) Блок с теплозащитой пусковых труб (асбестовой заглушкой) УБ-32-М (32) Блок с теплозащитой пусковых труб (асбестовой заглушкой) С-5КО 1970 С комбинированной (кумулятивно-осколочной) БЧ С-5КП С высокочувствительным пьезоэлектрическим взрывателем С-5КПБ С высокочувствительным пьезоэлектрическим взрывателем С-5С С БЧ с 1000-1100 СПЭЛ и дистанционным взрывателем С-5СБ С БЧ с 1000-1100 СПЭЛ и дистанционным взрывателем С-5О(ОАРС-57) ОРО-57КМ 1959 С осветительной БЧ, дистанционной трубкой И-71, время горения – 18,3 сек. Скорость макс. – 547 м/с. Длина без взрывателя – 885 мм. Вес – 4,92 кг С-5О1 С осветительной БЧ С-5Кор Вариант с лазерной СН, 1999 г. С отделяемой ГЧ ВМ-5 с кумулятивно-осколочной БЧ, дальность стр. – 2,5-7 км НИИ-1 ГКОТ АРС-160 ŤПикаť (С-16) 160 ПУ-21 (1)АПУ-5М - МиГ-19 (СМ-2Г). Опытный РС, 1952-56 гг. С взрывателем ЭВ-54 или ЭВ-55 НИИ-1 ГКОТ АРС-280ŤБуранť 280 ПУ-21 (1) - Начало разработки – 1953 г. Тяжелый РС. Опытный, 1953-54 г. МиГ-17АС ОКБ-16(КБ точмаш) АРС-70 ŤЛасточкаť 70 ОРО-70 (1)ОРО-70-5 (5) - Опытный РС, сер. 50-х гг. МиГ-17Ф, МиГ-19. Для стрельбы по воздушным целям. С взрывателем В-463А АРС-70М 70 Опытный РС 1957 г. С взрывателем В-5М ОКБ-16 С-3К (КАРС-160) 132 АПУ-14У/УД (7) 1960 Су-7Б и др.Противотанковый РС с комбинированной (кумулятивной и ОФ) надкалиберной БЧ, контактным взрывателем ЭВУ-84. Бронепробиваемость – 345 мм. Длина – 1500 мм, размах – 240 мм. Старт. вес – 23,5 кг. Скорость макс. -370 м/с. Дальность – 2 км НИИ-1 ГКОТ АРС-240 ŤБуранť 240 ПУ-12-40 ŤВоронť (1) - РС с ОФ БЧ. Малая серия с 1960 г. МиГ-21 С-24(АРС-240,9А-357) 240 ПУ-12-40У/УД, АПУ-7Д (с 1982 г.), 1960 Система АС-24. С ОФ БЧ (123 кг, ВВ – 23,5 кг, ок. 4000 осколков) и неконтактным РЛ взрывателем В-24А ŤЖукť. Длина – 2330 мм, размах – около 600 мм. Скорость макс. – 413 м/с. Дальность стр. – 2 км. Серия на Брянском химическом заводе им. 50-летия СССР С-24Б(9А-744) 1975 С ОФ БЧ, усовершенствованной РДТТ (с беспламенным выхлопом). Длина – 2220 мм. Старт. вес – 235 кг (ВВ – 25 кг) ПУ-12-40У Усовершенствованная ПУ ПУ-12-40УД 1982 Усовершенствованная ПУ АПУ-68У/ УМ/ УМЗ Универсальная ПУ для пуска НАР и УР ОКБ-16(КБ точмаш) С-8 80 Б-8М (20) 1972 Начало разработки – 1968 г. С комбинированной (кумулятивно-осколочной) БЧ. ПУ с коническим передним обтекателем Б-8М1 (20) 1974 Облегченный вариант Б-8М Б-8В20А (20) Вертолетная ПУ, с прямым передним срезом направляющих Б-8В7 (7) Облегченная вертолетная ПУ Б-8С7 (7) Облегченная самолетная ПУ, с коническим передним обтекателем БКП-Б812 (4 или 12) Танковая ПУ С-8А С усовершенствованным РДТТ С-8АС С усовершенствованным РДТТ и БЧ с СПЭЛ С-8АСМ С усовершенствованным РДТТ и БЧ с СПЭЛ С-8В С усовершенствованным РДТТ С-8ВС С усовершенствованным РДТТ и БЧ с СПЭЛ С-8ОФ С осколочно-фугасной БЧ С-8М С усиленной осколочной БЧ, РДТТ с увеличенным временем работы С-8КО С кумулятивно-осколочной БЧ ИПФ(Новосибирск) С-8КОМ С усиленной кумулятивно-осколочной БЧ. Бронепробиваемость – 400 мм. Длина – 1570 мм. Вес – 11,3 кг, БЧ – 3,6 кг (ВВ – 0,9 кг). Скорость – до 600 м/с. Дальность стр. – 1,3-4,0 км. Серия с 1970 г. на Кировском з-де ŤСельмашť ИПФ С-8Т С кумулятивно-осколочной тандемной БЧ. Длина – 1680 мм. Вес – 15 кг, БЧ – 6,6 кг. (ВВ – 1,6 кг) Бронепробиваемость – 360-400 мм. Скорость макс. – 460 м/с. Дальность стр. – 1,3-4,0 км С-8С С БЧ с 2000 СПЭЛ С-8Б С бетонобойной БЧ ИПФ С-8БМ С бетонобойной (до 0,8 м) БЧ. Длина – 1540 мм, диаметр ГЧ – 68 мм. Вес – 15,2 кг, БЧ – 7,41 кг (ВВ – 0,6 кг). Скорость макс. – 450 м/с. Дальность стр. – 1,2-2,2 км С-8Д С БЧ объемного взрыва ИПФ С-8ДМ С БЧ объемного взрыва. Длина – 1670 мм. Старт. вес – 11,6 кг, БЧ – 3,63-3,8 кг (ВВ – 2,15 кг). Дальность стр. – 1,3-4,0 км ИПФ С-8ДФ С БЧ объемного взрыва (вес БЧ – 5,5 кг, ВВ – 3,3 кг). Длина – 1680 мм. Вес – 14,7 кг. Дальность стр. – 1,3-4,0 км ИПФ С-8П С противорадиолокационной БЧ (диполи из металлизированного стекловолокна). Длина – 1625 мм. Старт. вес – 12,3 кг, БЧ – 4,5 кг (диполей – ок. 2 кг). Скорость – до 560 м/с. Дальность стр. – 2-3 км ИПФ С-8ПМ С ПРЛ БЧ (диполи из металлизированного стекловолокна) С-8О Осветительный РС. Время горения – 30 секунд. Длина – 1632 мм. Старт. вес – 12,1 кг, БЧ – 4,3 кг. Скорость – до 570 м/с ИПФ С-8ОМ Осветительный РС. Время горения – 30 секунд. Длина – 1632 мм. Старт. вес – 12,1 кг, БЧ – 4,3 кг. Скорость – до 570 м/с. Дальность стр. – 1,3-4 км С-8Ц Маркерный (целеуказания) РС. Время действия дымового сигнала – не менее 3 мин. ИПФ С-8ЦМ Маркерный (целеуказания) РС. Время действия дымового сигнала – не менее 3 мин. Длина – 1600 мм. Старт. вес – 12,3 кг, БЧ – 4,5 кг (дымообразующего вещества – 2 кг). Скорость – до 600 м/с. Дальность – 2,2 км КБ точмаш С-8Кор(С-8 КОР.1) Вариант с лазерной СН, 1999 г. С отделяемой ГЧ ВМ-8 (ВМ-8-1) с кумулятивно-осколочной БЧ, дальность стр. – 2,5-8 км ИПФ С-8ФП-1(С-8 ОФП1) С облегченной двигательной установкой и увеличенной до 35,5 кг ОФ БЧ ИПФ С-8ФП-2(С-8 ОФП2) С проникающей БЧ КБ точмаш С-25 (АРС-250) 425 / 266 - Начало разработки – 1965 г. РС со складным оперением. Опытный, 1969 г. Т-58М (Су-15) С-25-О(9-А-605) 425 / 266 ПУ-О-25 (1) 1975 Надкалиберная НАР, с осколочной БЧ 9-ГЖ-605 весом 150 кг, РДТТ 9-ГЩ-605. Длина – 3307 мм. Старт. вес – 381 кг. Скорость – 550 м/с. Дальность стр. - 1,1-4 км С-25-ОФ 340 / 266 1975 С ОФ БЧ весом 190 кг (ВВ – 27 кг). Длина – 3310 мм, диаметр – 340 мм. Старт. вес – 480 кг. Дальность стр. – 1,1-4 км С-25-ОФМ С ОФ БЧ проникающего типа, взрыватель перенесен в донную часть корпуса С-25-Л ПУ-О-25-Л 1979 С лазерной СН 24Н1, дальность стр. – 1,1-7 км С-25-ЛД ПУ-О-25-Л 1984 Модернизированная, дальность стр. – до 10 км Новосибирский ИПФ С-13 ŤТулумбасť 90 / 122,4 УБ-13 (6) 1983 Начало разработки – 1973 г. С проникающей (бетонобойной) БЧ, пластиковый блок направляющих. Длина – 2900 мм, диаметр ГЧ – 90 мм. Старт. вес – 60 кг, БЧ – 23 кг (ВВ – 1,92 кг). Дальность стр. – 1,1-4 км Б-13Л (5) 5-ствольный вариант ПУ, самолетная Б-13Л1 (5) Вертолетный вариант с прямым передним срезом направляющих. Серия с 2004 г. С-13Т 90 / 122,4 1984 С проникающей двухмодульной БЧ. Длина – 3100 мм, диаметр ГЧ – 90 мм. Старт. вес – 75 кг, БЧ – 21 + 16,3 кг (ВВ – 1,8 + 2,7 кг). Дальность стр. – 1,1-3 км (по другим данным – до 4 км) С-13ОФ 122,4 1986 С ОФ БЧ. Длина – 2998 мм, диаметр ГЧ – 122 мм. Старт. вес – 69 кг, БЧ – 33 кг (ВВ – 7 кг, 450 осколков весом 25-35 г). Дальность стр. - 1,1-3 км С-13ДФ(С-13Д) 122,4 1995 С объемно-детонирующей БЧ (вес БЧ – 32 кг, ВВ – 14,3 кг). Вес – 68 кг. Длина – 3100 мм. Дальность стр. – 1,5-4 км С-13Кор 122,4 Вариант с лазерной СН, 1999 г. С отделяемой ГЧ ВМ-13 с ОФ БЧ, дальность стр. – 2,5-9 км С-13АЛЦ 122,4 Имитатор ложных целей С-13 ОФС-1 122,4 С облегченной двигательной установкой и увеличенной ОФ БЧ (38 кг) С-13 ОФС-2 122,4 С неконтактным взрывателем С-13 ОФП-1 122,4 Модернизированная, 2007 г. С-13 ОФП-2 122,4 Модернизированная, 2007 г.
Блок ОРО-57-16 разрабатывался в ОКБ-424 ГКАТ.
АПУ-14 выпускались на заводе №485.
ПУ-12-40 выпускались на заводах №81 и 485 ГКАТ.
Длина блока УБ-9 – 1464 мм, диаметр – 321 мм.
Длина блока УБ-16 – 1678 мм, диаметр – 321 мм.
Длина блока УБ-32 – 2080 мм, диаметр – 464 мм. Вес пустого блока – 109 кг, снаряженного – 254 мм.
В конце 70-х гг. работы по модернизации неуправляемых ракет С-8 были переданы в Новосибирский институт прикладной физики Министерства машиностроения.
ПУ Б-8 разрабатывались в МКБ ŤВымпелť, выпускаются в ОАО ŤАвиаагрегатť (Самара). Длина блока Б-8М1 (Б8В20А) – 2760 мм (1700), диаметр – 520 (520) мм, вес пустого – 160 (123) кг. Вес пустого блока Б-8В7 (Б8С7) – 40 (63) кг, длина – 1700 (1892) мм, диаметр – 336 мм.
Блок УБ-13 разработан в НПО ŤГоризонтť, Б-13Л – в МКБ ŤВымпелť. Длина блока Б-13Л – 3558 мм, диаметр – 410 мм, вес пустого – 160 кг.
Hej
Niestety, trochę się jednak rozjeżdża :( podam trochę lepszy link, nie do strony głównej, lecz podstrony z tymi rakietami:
4. ÍĹÓĎĐŔÂËßĹĚŰĹ ŔÂČŔÖČÎÍÍŰĹ ĐŔĘĹŇŰ (ÍŔĐ) - Âîĺííűé ďŕđčňĺň
Ściślej mówiąc S-3 (C to rosyjskie S). Owszem, przyjęte w 1950, razem z TRS-82 jako S-2. Tyle, że jakoś nikt ich nigdy nie widział, nie wiem nawet, czy jakieś zdjęcia w ogóle istnieją. Jak podają tutaj
Íĺóďđŕâë˙ĺěűĺ ŕâčŕöčîííűĺ đŕęĺňű Ń-2 č Ń-3
decyzja o przyjęciu na uzbrojenie tych pocisków miała charakter czysto formalny: chodziło tylko o to, by instytut NII-1 mógł "zamknąć temat" i rozliczyć się finansowo z zamawiającym. W praktyce zaś WWS (siły powietrzne) odmówiły sfinansowania wdrożenia TRS-ów do produkcji masowej, stwierdzając że mają one za małą siłę rażenia (mały ładunek głowicy). Wyprodukowano jedynie niewielkie partie dla marynarki wojennej, która uzbroiła w toto jakieś swoje myśliwce (być może MiG-9? ôňó-132 ) Dosyć szeroko testowano je jednak na wielu prototypowych maszynach lat 50. XX w., jak np. Ił-40, Tu-91, szybkie bombowce Jakowlewa, uzbrojone wersje śmigłowców Mi-1 i Mi-4...
Gdyby się to potwierdziło, toby było super. Mielibyśmy już zidentyfikowaną naszą wyrzutnię 24-pociskową. Mam jednak obawy, że UB-32A-24 jest to po prostu zwykła 32-lufowa UB-32 w wersji dla śmigłowca Mi-24. No ale postaram się jeszcze poszperać za tymi informacjami...
http://foto.rambler.ru/users/scorpiu...-6ddcfd2ac3e5/
Dziękuję za uwagę o C-2 i C-3 to oczywiście S-2 i S-3 w języku polskim. Tam wyżej było to celowe, choć niezbyt zgrabne.
W zasadzie alternatywy dla TRS-132 nie ma. Dla wyrzutni rurowej też nie widzę innej alternatywy. Wprawdzie wydaje mi się, że widziałem na zdjęciach girlandowe podwieszenie pocisków C-1(S-1) pod którymś z starszych MiGów w muzeum na Bliskim Wschodzie, ale nie dam sobie za to uciąć ręki.
Możliwe, że dokumentacja samolotu licencyjnego Lim-5, czyli MiG-17F zawierała również wykaz uzbrojenia, którym Rosjanie chcieli nas zainteresować. Być może były tam niekierowane wyrzutnie z TRS-132. Natomiast samych pocisków mogło nie być nigdy w Polsce. A potem poszczególni autorzy przepisywali w swoich opracowaniach te dane(Tak jak ja).
To samo z UB-32A-24. Staram się znaleźć jakieś zdjęcia.
Z nazewnictwem może być bałagan jak u nas. Najpierw mogła to być 24 prowadnicowa wyrzutnia, potem mogli tak nazwać 32 prowadnicową dedykowaną dla Mi-24. Tym bardziej, że Mi-24 wyprodukowano ponad 14 lat od powstania UB-32A-24, czyli od 1960 roku. Na czymś musieli ją podwieszać.
Trzeba jeszcze poszperać by to wyśledzić.
Z tabeli wynika, że był to jakiś uboższy wariant wyrzutni.
http://lib.rus.ec/i/67/167167/pic_38.jpg
To jedno z ciekawych podwieszeń Lima-5, czyli 4x 50kg
Hej
Masz rację, mogło tak być. Często widać w literaturze fachowej ślady takiego powtarzania po kimś.
Jejku, a to jest piękne :) Czy nie masz tego zdjęcia w większej rozdzielczości? Tak, żeby szczegóły podwieszenia było widać? Tam chyba jest dwuzamkowa belka w kształcie odwróconego Y? Czy dwie osobne belki? Czytałem gdzieś tam oczywiście o takiej konfiguracji 4x50 kg, tylko zawsze mi się jakoś wydawało, że 2 bomby były pojedynczo pod starymi belkami podskrzydłowymi, a dwie pod tymi belkami nowo wprowadzonymi w szturmowych Lim-ach, blisko kadłuba, do przenoszenia wyrzutni rakietowych. Ale skoro było coś takiego, jak na twoim zdjęciu, to w zasadzie można by założyć pod Lim-a 6-8 bomb 50 kg co już byłoby dosyć fajnym ładunkiem.
Mam to zdjęcie trochę większe, ale nie moge sobie przypomnieć skąd je ściągnąłem.Na pewno z któregoś lotniczego forum, mam nadzieję że autor nie będzie sobie rościł pretensji za wrzucenie fotki bez podania autora. Pamietam że to podwieszenie opisane było jako " girlandowe "
http://img90.imageshack.us/img90/5193/s9bs.jpg
Uploaded with ImageShack.us
FAR Lotnictwo wojskowe Kuby
Powyższe zdjęcie pochodzi z Forum Miłóśników Symulatorów- wrzucone w wątku o Lotnictwie Kuby [ dlatego długo nie mogłem znależć ] Niestety autor też szukał informacji na temat tego podwieszenia .
Tu jeszcze jedno ciekawe zdjęcie, inne rozwiązanie dla samolotu myśliwsko szturmowego. Tym razem wykonane w Czechosłowacji:
http://www.valka.cz/html_images/2_20...1077729112.jpg
Źródło: http://www.valka.cz/html_images/2_20...1077729112.jpg
Zdjęcie Lima pochodzi z ksiązki ,,Mig-17 Fresco in Action...,,
Opuszczona laweta z działkami samolotu Lim-6bis. Buty mechanika wskazują na to że to nasz człowiek. Opis zdjęcia
jest prawdopodobny
http://ram-home.com/ram-old/n-37d-ss1125p41.jpg
Źródło: http://ram-home.com/ram-old/n-37d-ss1125p41.jpg
Skrzynkowe UB -wieksze zdjęcie , trochę lepiej widać "skrzynki"
http://img24.imageshack.us/img24/5798/dcnq.jpg
Uploaded with ImageShack.us
Hej
Co do tego "czecha" to mam tzw. mieszane uczucia. Z jednej strony takie zaprojektowanie podwieszeń sprawiło, że udało się zmieścić jedną parę węzłów więcej niż w naszych szturmowych Lim-ach. Ponadto wyrzutnie rakietowe znalazły się z dala od osi kadłuba, co zmniejszyło potencjalne niebezpieczeństwo zakłóceń w pracy silnika, wywołanych zaciąganiem gazów wylotowych z rakiet do wlotu powietrza. Z drugiej strony w przypadku silnika ze sprężarką odśrodkową, jaki był w tych samolotach, takie zassanie gazów nie było zbyt groźne i nie powinno chyba powodować jakichś dużych problemów. A wyrzutnie w kształcie prostokątnych skrzynek z pewnością stawiały znacznie większy opór powietrza, niż bardziej opływowe cylindryczne wyrzutnie radzieckie, co musiało się odbijać na osiągach.
Jako ciekawostkę zaś dodam, że w Czechosłowacji od lat 50. do 60. XX w. produkowano własne rakiety niekierowane, dopiero później zastąpione rosyjskimi. Ta mniejsza, ze składanymi statecznikami, nazywała się LR-55. Zbudowano ją po serii testów przeprowadzonych na przełomie lat 40./50. kiedy to przebadano różne konfiguracje rakiet o stabilizacji brzechwowej, ze statecznikami stałymi lub składanymi na różne sposoby, jak i o stabilizacji wirowej. Ostatecznie wybrano układ dość bliski rosyjskiej S-5 czy raczej niemieckiej R 4/M Orkan, z której rakiety te się wywodziły: pocisk stabilizowany rozkładającymi się statecznikami (i z pomocniczą rotacją). Rozłożenie stateczników zapewniał tłok, popychany ciśnieniem gazów z silnika rakietowego. Dane LR-55: długość po rozłożeniu stateczników 803 mm (ze złożonymi 840 mm), średnica 55 mm, rozpiętość 230 mm, masa 5,02 kg, głowica ?. Rakieta stanowiła uzbrojenie m. in. samolotów MiG-15 i L-29.
Ten większy pocisk, ze stałymi statecznikami, to LR-130. Skonstruowano go trochę później, w 1958. Stanowił uzbrojenie m. in. MiG-15SB i Ił-10. Dane: długość 1740 mm, średnica 130 mm, rozpiętość 514 mm, masa 46,5 kg, głowica kumulacyjna 11,9 kg.
(informacje o czechosłowackich rakietach za książką: J.Kroulik, B.Rużiczka "Vojenske rakety", wyd. Nase Vojsko, Praga 1985).
Znalazłem ciekawe forum o niekierowanych wyrzutniach i pociskach rakietowych:
Áîĺâîĺ ńíŕđ˙ćĺíčĺ. Âîďđîńű...
http://vertoletciki.ru/uploads/0000/d0/8c/21165-1.jpg
Wyrzutnia ORO-82
http://vertoletciki.ru/uploads/0000/d0/8c/21165-2-f.jpg
Wyrzutnia ORO-132
Obydwie pod samolotem Ił-40.
masz tu dwa odnosniki oba z valki.cz CZK - LR-122 (122-JROF-L, neřízená raketa) :: Neřízené rakety a raketnice :: Raketová a tu cały dział npr Neřízené rakety a raketnice
Hej
Syrenek: to rosyjskie forum bardzo ciekawe i od razu na pierwszej stronie tego wątku o uzbrojeniu pada takie stwierdzenie:
Универсальный блок УБ-32А-24 предназначен для транспортировки и пуска тридцати двух неуправляемых ракет калибра 57 мм (типа С-5).
Uniwersalny blok UB-32A-24 przeznaczony jest do transportu i wystrzeliwania trzydziestu dwóch niekierowanych rakiet kalibru 57 mm (typu S-5).
W ogóle mnóstwo tam ciekawych informacji. Np. na 8 stronie wątku jest tabelka z dokładnymi danymi TRS-ów, z takimi szczegółami jak ciąg silnika, masa paliwa, materiału wyb. itd. I zdjęć ciekawych wiele...
CRC: zgadza się, LR-122 to też czeska konstrukcja, ale nie tak już oryginalna: przeróbka rosyjskiej lądowej rakiety art. M-21 (Grad). No i to już późniejsza historia, niż te nasze Lim-y, II połowa lat 80.
poczatki rosyjskich rakiet, wszystkich, po 2 wojnie to kopie i rozwiniecia niemieckich badan np S-5 to nic innego jak niemiecki pocisk kalibru 55 mm no jest roznica S-5 ma kaliber 57 mm:)