Wątek: Ściśle Tajne

Na początek chciałbym zająć się Messerschmittem Bf-109Z, jest to wersja samolotu Bf-109 o podwójnym kadłubie (tak jak w Twin Mustangu z tym wyjątkiem że w miejsce drugiego pilota wstawiony był zbiornik paliwa). Samolot wg. nielicznych świadków istniał i został zniszczony w skutek bombardowania alianckich bombowców na jednym z pod berlińskich lotnisk. Wg. owych źródeł prototyp latał, lecz nie ma na to żadnych innych dowodów które mogłyby to potwierdzić (możliwe że są, ale ja o nich nie słyszałem :P ). Jeśliby ktoś cokolwiek wiedział na temat tej ciekawej maszyny to proszę o wszelkie wiadomości.

Tutaj można znaleźć plany samolotu:
http://airgroup2000.com/gallery/albu...0418/1~142.JPG

Zamieszczone przez Uziel

Su-9 będącego kopią Me-262

To nie była kopia! Pomijając silniki.

Masz rację, napisałem co innego niż myślałem , ale to niechcący z rozpędu. Tak to jest jak się 6 rzeczy na raz robi.

Na pewnej stronie znalazłem dość ciekawą historię samolotu Bf-109Z, oto ona:


W czasie II wojny światowej w różnych krajach powstało kilka projektów dwukadłubowych samolotów myśliwskich, będących prostym połączeniem istniejących klasycznych konstrukcji jednosilnikowych. Najbardziej znanym z nich jest niewątpliwie amerykański North American P-82 "Twin Mustang" - oparty na myśliwcu P-51 "Mustang" - budowany seryjnie i używany w lotnictwie wojskowym przez kilka lat. Znacznie mniej znane są natomiast inne samoloty tej kategorii, np. włoskie Macchi MC-205 bifusoliera (MC-300), Reggiane Re-2005 bifusoliera i FIAT G-58 czy niemieckie Messerschmitt Bf 109Z i Me 609.

W Niemczech koncepcję budowy dwukadłubowych samolotów bojowych będących połączeniem istniejących konstrukcji jednokadłubowych - nazywanych z tego powodu Zwilling (= bliźniak) - wypróbowano w praktyce na początku lat 40-tych, budując pięciosilnikowy samolot do holowania ciężkich szybowców transportowych Heinkel He 111Z. Twórcą tej idei był Generaloberst Ernst Udet. W oparciu o ten sam pomysł w roku 1942 w wytwórni Messerschmitt zaproponowano opracowanie dwukadłubowego ciężkiego myśliwca (tzw. Zerstörer), będącego połączeniem dwóch standardowych samolotów myśliwskich Messerschmitt Bf 109G-6. Nowy samolot, oznaczony Bf 109Z-1 (Z od Zwilling lub Zerstörer), miał być w zamierzeniu konstruktorów następcą dwusilnikowego samolotu niszczycielskiego Bf 110. Dwa kadłuby miały zostać połączone nowym centropłatem zawierającym dwie wnęki podwozia, dwie chłodnice glikolu, uniwersalny zaczep bombowy typu ETC 250 oraz uzbrojenie strzeleckie. Zmodyfikowano usterzenie poziome, rezygnując z dotychczasowych stateczników i zastępując je wspólnym statecznikiem łączącym oba kadłuby. Ponieważ samolot miał być jednomiejscowy, więc zachowano kabinę pilota w lewym kadłubie, natomiast kabinę w prawym kadłubie zlikwidowano, zakrywając jej wnękę arkuszem blachy i montując w niej dodatkowy zbiornik paliwa. Bardzo silne uzbrojenie strzeleckie samolotu miało tworzyć pięć działek kalibru 20 mm typu Mauser MG 151/20 lub docelowo kalibru 30 mm typu Rheinmetall-Borsig MK 108 lub MK 103. Rezygnacja z karabinów maszynowych pozwoliła za to zwiększyć zapas amunicji do działek. Projekt wstępny uzyskał akceptację przedstawicieli Technisches Amt des RLM i pod koniec 1942 roku w fabryce przystąpiono do budowy pierwszego egzemplarza doświadczalnego.

Według niektórych starszych publikacji prototypowy egzemplarz Bf 109Z-0 (inaczej Bf 109Z V1) zbudowano w drugiej połowie (wg innych źródeł na początku) 1943 roku, wykorzystując dwa egzemplarze starszej wersji Bf 109F-4 z silnikami typu Daimler-Benz DB 601E-1 o mocy po 992 kW (1350 KM) każdy. Jego masa startowa wynosiła podobno 5897 kg. Samolot ten - o ile w ogóle istniał - nigdy jednak nie został oblatany, gdyż uległ ponoć zniszczeniu podczas jednego z alianckich nalotów bombowych. Oprócz pierwotnej wersji myśliwskiej Bf 109Z-1 planowano jeszcze opracowanie dalszych wariantów rozwojowych: bombowego Bf 109Z-3, opartego - podobnie jak Z-1 - na płatowcach wersji Bf 109G-6 z silnikami typu Daimler-Benz DB 605A-1, uzbrojonego w cztery działka kalibru 30 mm i 500 kg bomb (wg niektórych publikacji ten wariant nosił oznaczenie Z-2), ciężkiego myśliwskiego (niszczycielskiego) Bf 109Z-2, opartego na płatowcach wersji Bf 109H-2 z silnikami typu Junkers Jumo 213E, uzbrojonego w pięć działek kalibru 30 mm i 500 kg bomb (wg niektórych publikacji ten wariant nosił oznaczenie Z-3) oraz bombowego Bf 109Z-4, opartego również na płatowcach wersji Bf 109H-2 z silnikami typu Junkers Jumo 213E i uzbrojonego tylko w dwa działka kalibru 30 mm, ale za to aż 1000 kg bomb. Jednak wszelkie prace projektowe nad "bliźniakiem" Bf 109 przerwano ostatecznie w 1944 roku, prawdopodobnie w związku ze skoncentrowaniem wysiłków wytwórni na rozwoju i produkcji bardziej potrzebnego Luftwaffe dwusilnikowego samolotu odrzutowego Me 262 "Schwalbe".

Na zakończenie warto jeszcze wspomnieć, że w tym samym czasie co nad Bf 109Z, konstruktorzy Messerschmitta pracowali również nad projektem innego dwukadłubowego ciężkiego myśliwca - Me 609. Ten samolot z kolei miał być połączeniem dwóch samolotów Me 309. Wydaje się zatem prawdopodobne, że Bf 109Z mógł być tylko pierwszym etapem eksperymentu, natomiast do ewentualnej produkcji seryjnej zamierzano skierować nowocześniejszy Me 609. Ale to już nieco inna historia...

A takie pytanie laika - historia ciekawa, ale jaki takie prace miały sens? Jak się sprawowały takie maszyny, np. Twin Mustang? Nie były niezwrotne i trudne w pilotażu?

Z tego co wiem to pierwsze zestrzelenie nad Koreą zaliczył pilot Twin Mustanga, 27 czerwca podczas pierwszych akcji bojowych piloci F-82G zestrzelili Ła-7, Jaka 9 i Jaka 11. Tak więc ze zwrotnością na pewno nie miał problemów. Twin Mustang rozpędzał się do 550 km\h i osiągi też miał niezłe. Znakomicie spisywał się jako myśliwiec nocny (zastępował tu samoloty Black Widow) i samolot szturmowy. Twin Mustangi zostały wycofane w 1953 zaraz po wojnie w Korei.

I tkie małe wtrącenie na temat Twin Mustanga, walnąłem gafę. Mianowicie prędkość maksymalna na wysokości 7655m wynosiła (z pełnym wyposażeniem bojowym) 775,5 km/h. 550 km/h to średnia prędkość przelotowa tych maszyn na długich dystansach. Sorry za wała.

Kolejną maszyną która zawsze mnie intrygowała jest samolot znany jako Convair Super Hustler.
Samolot oficjalnie nie istnieje, lecz niedawno jeden z głównych konstruktorów, będąc chorym na raka i wiedzącym że nikt mu już nic nie zrobi, opublikował pracę na temat samolotu (wystąpił też w paru programach historycznych i dotyczących awiacji). Przedstawił on niezwykłą historię samolotu który zapoczątkował rozwój technologi stealth i prace nad napędem hipersoniczny. Samolot miał mieć pierwotnie kształt spodka (ostatecznie zrezygnowano z tego rozwiązania) i był projektowany jako samolot szpiegowski dla CIA, poza tym nie wiadomo wiele. Za to mamy jakieś pojęcie o projektach powstających wraz z nim mianowicie samolotami Convair Fish i Kingfish, i tu niespodzianka drugim samolocie o nazwie Super Hustler, B-58B będącym nosicielem Fisha.
B-58B został przeprojektowany tak by w miejsce pod kadłubowego zbiornika paliwa można byłoby podczepić samolot Convair Fish. Wizualnie nie różni się zbytnio od standardowego B-58 i nie będę się na jego temat rozpisywał. Zajmę się natomiast Fishem. Fish został zaprojektowany na potrzeby CIA w latach `50, w wyniku potrzeby zastąpienia samolotów U-2. CIA ogłosiło w `58 konkurs na nową maszynę, wzięły w nim udział firmy Lockheed i Convair. Ostatecznie wygrał Lockheed z SR-71, ale maszyny Convair`a do dziś okrywa całun tajemnicy.
Fish miał mieć 14.21 m długości, przy rozpiętości skrzydeł wynoszącej 5.72 m. Samolot miał rozpędzić się do 4 Mach`ów i nie posiadał tradycyjnego podwozia tylko płozy jak w X-15.

1. Rysunek koncepcyjny Fisha:
http://img176.imageshack.us/my.php?image=fish1js9.jpg
2. Schemat podczepienia Fisha pod samolot matkę, B-58 Super Hustler:
http://img150.imageshack.us/my.php?i...hustlerwc2.jpg

W wyniku prac samolot został przeprojektowany aby osiągnąć większą prędkość, zasięg i pułap. teraz maszyna była bardziej aerodynamiczna i mniejsza. Nadal jednak miała być wynoszona w powietrze przez samolot matkę. Projektanci liczyli że teraz maszyna osiągnie prędkość 4.2 Mach`a na pułapie 27.400 m. Oficjalnie projekt wkrótce zawieszono ze względu na duże koszta, problemy technologiczne i z innych powodów, takich jak np. problemy logistyczne(?!).

1. Model B-58B wraz z podwieszonym Fishem:
http://img176.imageshack.us/my.php?image=fish2hh8.jpg
2. Makieta Fisha (zastanawiające jest podobieństwo do projektowanych dziś samolotów hipersonicznych, oraz do nieistniejącej podobno Aurory):
http://img176.imageshack.us/my.php?image=fish3zs1.jpg

Firma Convair nie poddała się jednak i dalej dążyła do zbudowania nowatorskiej maszyny szpiegowskiej. Kolejnym projektem miał być samolot o nazwie Kingfisher. Maszyna projektowana była w zupełnie inny sposób niż poprzednik. Zamiast dużego pułapu i wielkiej prędkości miała być niewykrywalna dla radaru. W wyniku badań i prac nad samolotem postanowiono że będzie napędzany tymi samymi silnikami którymi miałby być napędzany Fish, jednakże zwiększono poprzeczkę i samolot miałby osiągnąć 5 Mach`ów na wysokośco 30.480 m, co w wypadku gdyby nie udałoby się osiągnąć zamierzonej niewykrywalności dałoby szansę na dalszy rozwój projektu. Tak jak w przypadku Fisha samolot oficjalnie nigdy nie powstał.

1. Rysunek koncepcyjny Kingfishera:
http://img176.imageshack.us/my.php?i...ngfish1uc1.jpg
2. Testowanie wykrywalności przez radar na modelu Kingfishera:
http://img176.imageshack.us/my.php?i...ngfish2zf3.jpg
3. kolejne zdjęcie modelu Kingfishera podzczas testów radarowych (zwraca uwagę podobieństwo do rozwiązań konstrukcyjnych w F-117):
http://img176.imageshack.us/my.php?i...ngfish1uc1.jpg
4. Kingfisher z przodu i z tyłu (nie chce wyjść na maniaka ale z przodu wygląda jak F-22):
http://img176.imageshack.us/my.php?i...ngfish4nn0.jpg


Znalazłem stronę o Super Hustlerze, na której jest parę zdjęć ukazujących model projektowanego samolotu i rysunki techniczne. Strona jest rosyjska co niezmiernie mnie zadziwiło, ponieważ jest tam więcej informacji niż na razem wziętych wszystkich stronach amerykańskich

http://www.testpilot.ru/usa/convair/...uper/super.htm

Kolejnym samolotem o którym chcę napisać jest Horten Ho. IX, znany lepiej jako Gotha Go 229.

Bracia Horten zawsze interesowali się latającymi skrzydłami. Wybudowali wiele szybowców w takim układzie i nie dziwne było że podczas wojny zaczęli prace nad wojskową wersją ich maszyn. Ciekawe jest to że Horten Ho. IX był projektowany w całkowitej tajemnicy przed władzami III Rzeszy. Wallter Horten był wysokim urzędnikiem w ministerstwie rzeszy tak więc miał dostęp do wielu poufnych danych dotyczących techniki wojskowej, m.in. danych dotyczących silników Jumo 004 i BMW 003, co doprowadziło go do przekonania że jeśli jego projekt ma odnieść sukces musi posiadać napę odrzutowy. Prace nad maszyną rozpoczęto w 1942 roku, opracowano wtedy dwa projekty: P.52 i P.53. - oby dwa były typowymi latającymi skrzydłami o konstrukcji metalowo-drewnianej. obydwa miały być napędzane silnikiem BMW.
Pierwszą zbudowaną maszyną był bezsilnikowy szybowiec V1, mający służyć jako maszyna do przetestowania właściwości aerodynamicznych konstrukcji. W wyniku problemów (Hortenom odmówiono zezwolenia na próby tunelowe) w sierpniu 1943 roku projekt został przedstawiony Goringowi, a ten udzielił braciom poparcia. Teraz prace projektowe nabrały tempa i V1 wzbił się w powietrze w lutym 1944 roku, wkrótce potem rozpoczęto budowę V2. Niestety dobra passa nie trwała długo. Jako pierwszy pojawił się problem z silnikami, BMW były za duże i trzeba było je wymienić na silniki Junkersa, następnie Erhard Milch rozwiązał Sonderkommando 9, będące zespołem pod przewodnictwem Hortenów zajmującym się rozwojem konstrukcji. Bracia jednak nie rezygnowali i założyli własną firmę - Horten Flugzeugbau, jednak pod naciskiem Ministerstwa Lotnictwa (rozkaz rozproszenia zespołów konstrukcyjnych) bracia musieli się rozstać, a zespół został rozrzucony po całej Rzeszy.
Projekt został opóźniony 6 miesięcy i był teraz finansowany z prywatnych źródeł. podczas budowy V2 trwały próby V1. W marcu 44 roku miał miejsce wypadek który spowodował kolejne opóźnienie (podczas lądowania złamała się przednia goleń podwozia). Wkrótce V1 naprawiono i przeniesiono do Brandis gdzie maszyna pozostała aż do wkroczenia wojsk amerykańskich.
Tymczasem rozwój V2 nabrał tempa z powodu nagłego zainteresowania się projektem urzędników państwowych. Wkrótce podpisano umowę z firmą Gothaer Waggon-fabrik na budowę siedmiu prototypów i 20 samolotów przedseryjnych. Wtedy to Ho. IX dostał oficjalną nazwę Gotha Go 229. zaraz po tym wydarzeniu opracowano wersję dwumiejscową Go 229B wyposażoną w radar i dostosowaną do lotów w trudnych warunkach. Gdy w Getyndze rozpoczynano produkcję, trwały prace końcowe nad prototypem V2 i w styczniu 1945 roku gotowy samolot przetransportowano do Oranienburga w celu przetestowania.
2 lutego 1945 roku samolot oderwał się od ziemi po raz pierwszy i rozwinął prędkość 300 km/h. Nazajutrz przy drugiej próbie pilot doświadczalny Erwin Ziller za wcześnie otworzył spadochron hamujący i uszkodził podwozie. Następny lot odbył się dopiero 18 lutego. Po miesiącu prób zdecydowano o schowaniu podwozia i samolot osiągnął prędkość 800 km/h, niestety w wyniku awarii silnika, przy próbie awaryjnego lądowania, samolot rozbił się grzebiąc pod szczątkami pilota. tymczasem zakłady Gotha wyprodukowały dwa prototypy wersji myśliwskiej nocnej i kontynuowały prace nad samolotami V3 i V6 z serii przedprodukcyjnej. Prace zostały przerwane po dwóch miesiącach w momencie gdy do Gothy wkroczyły oddziały amerykańskie. Amerykanie odkryli część centralną należącą do V3 i zabrali ją za ocean.
Tak zakończyła się historia tej niezwykłej konstrukcji.

Zdjęcia samolotów w czasie produkcji i podczas prób:
http://www.ipmsstockholm.org/images/hortenix_03.jpg
http://www.nurflugel.com/Nurflugel/H.../ho_ix_v-1.jpg
http://www.nurflugel.com/Nurflugel/H...nstruction.jpg
http://www.nurflugel.com/Nurflugel/H...truction_2.jpg
http://www.nurflugel.com/Nurflugel/H...x_checkout.jpg
http://www.nurflugel.com/Nurflugel/H...rst_flight.jpg
http://www.nurflugel.com/Nurflugel/H.../ho_ix_v-3.jpg
http://www.nurflugel.com/ho_ix_v-3_2.jpg
http://www.nurflugel.com/Nurflugel/H...x/ho_ix_si.jpg
http://www.nurflugel.com/Nurflugel/H...29_Loading.jpg

V3 znajdujący się w Państwowym Muzeum Lotnictwa i Kosmonautyki w Silver Hill w stanie Maryland:
http://www.ipmsstockholm.org/photos/detail_hoix_01.jpg
http://www.ipmsstockholm.org/photos/detail_hoix_02.jpg
http://www.ipmsstockholm.org/photos/detail_hoix_03.jpg
http://www.ipmsstockholm.org/photos/detail_hoix_04.jpg
http://www.ipmsstockholm.org/photos/detail_hoix_05.jpg
http://www.ipmsstockholm.org/photos/detail_hoix_06.jpg
http://www.ipmsstockholm.org/photos/detail_hoix_07.jpg
http://www.ipmsstockholm.org/photos/detail_hoix_08.jpg
http://www.ipmsstockholm.org/photos/detail_hoix_09.jpg
http://www.ipmsstockholm.org/photos/detail_hoix_10.jpg

Plany samolotu:
http://discaircraft.greyfalcon.us/picturesr/got101.jpg

Widzę że mój post ma nawet sporawą poczytność i dlatego proszę o wszelkie komentarze na jego temat lub na temat opisywanych maszyn, prosiłbym też o informacje na temat niezwykłych samolotów bądź podesłanie mi nazw samolotów które was ciekawią a ja postaram się coś o nich znaleźć i napisać. Przyjmę też wszelkie krytyczne (lecz poważne) spostrzeżenia.

Pozdrawiam wszystkich odwiedzających ten temat!

A teraz coś troszkę innego. Moje poszukiwania doprowadziły mnie do tej strony:
http://www.secretplanes.com/videos.php

Nie jest to dokładnie to czego staram się szukać , ale miło się ogląda. Nie chcę by komuś to w głowie namieszało, więc proponuję aby patrzeć na to z przymrużeniem oka. Aby obejrzeć filmy trzeba mieć zainstalowanego QuickTime`a.
Pozdrawiam!

Ciekaw jestem czy plany amerykanskich prototypow zostana odtajnione po 50ciu latach.Czy moze trzeba poczekac dluzej

W końcu ktoś się tu oprócz mnie odezwał!!!
Z tego co wiem to już teraz część tajnych prototypów ma 50 lat i więcej, a potwierdzenia ich istnienia, ani widu ani słychu. W moim przekonaniu będzie tak jak z archiwami brytyjskiego wywiadu, parę lat temu mieli odtajnić dokumenty (m.in. dotyczące śmierci gen. Sikorskiego) i co?
Walnęli klauzulę tajności na kolejne 50 lat. Myślę że amerykanie (z)robią tak samo i co najwyżej nasze dzieci dowiedzą się o tych maszynach, albo dzieci naszych dzieci, albo...

Mi ten temat lezy na sercu . Wiec czekam

Przeglądając ostatnio galerię muflona trafiłem na takie zdjęcie, czy ktoś z forumowiczów mógłby mi podać nazwę tego modelu, ewentualnie jakieś szczegóły?

Zamieszczone przez Bourne

Przeglądając ostatnio galerię muflona trafiłem na takie zdjęcie, czy ktoś z forumowiczów mógłby mi podać nazwę tego modelu, ewentualnie jakieś szczegóły?

Supermarine Spitfire Mk 19 (typ 389) (F-AZJS / PS890) - wersja rozpoznawcza (foto). Ten samolot miał oryginalnie Griffona z Mk XIV z 5-łopatowym śmigłem, a w 2002 wstawili mu Griffona z Avro Shackletona i dwa przeciwbieżne śmigła 3-łopatowe.

Dzięki Szymon, więcej już sobie znalazłem

Witam ponownie! Po krótkiej przerwie świątecznej wracam do tajnych projektów.

Dziś biorę się za konstrukcje która została uznana przez specjalistów za najbardziej ciekawy projekt samolotu ostatniej szansy dla rzeszy: Arado Ar E.381.

W roku 1944 ministerstwo rzeszy ogłosiło konkurs na miniaturowy myśliwiec o napędzie rakietowym. Do konkursu przystąpiły firmy Messerschmitt (z projektem P.1103 i 1104), Arado (z E.381), Sombold (z so 334) i Zeppelin (z Rammer`em). Projekt Arado był małym górnopłatem o beczkowatym kształcie i okrągłym przekroju. Posiadał zdwojone usterzenie umiejscowione na krótkiej belce ogonowej, ponad wylotem spalin silnika rakietowego Walter 109-509A-2.
Samolot od początku był projektowany jako maszyna zrzucana z samolotu matki, którym miał być Arado Ar 234C i z tego powodu rozmiary, a w szczególności wysokość zostały zmniejszone do minimum. Pilot miał zajmować pozycję leżącą twarzom do dołu w oszklonym nosie samolotu. Pilota chroniły płyty pancerne o grubości 5mm, umiejscowione dookoła niego i szyba pancerna o grubości 140mm. Za pilotem, tuż za jego stopami znajdowały się zbiorniki paliwa, a dalej silnik. W środkowej części samolotu umiejscowione były małe, kwadratowe skrzydła, nad którymi umiejscowione było działko MK 108 kalibru 30mm, z zapasem 60 naboi.
W belce ogonowej znajdował się spadochron hamujący.
Samolot nie posiadał tradycyjnego podwozia tylko wysuwaną płozę.
Kolejna wersja tego projektu miała przeprojektowaną owiewkę kabiny, która zapewniała lepszą widoczność, zmniejszone i zaokrąglone stateczniki, oraz zmniejszoną masę (m. in. zmniejszono zapas amunicji do 45, nieznacznie zmniejszono wymiary samolotu). Skomplikowaną (i ciężką) wysuwaną płozę zamieniono na zwykłą pojedynczą przytwierdzoną na stałe do kadłuba. Poza tym samolot zbytnio się nie zmienił, a koncepcja pozostała ta sama. Poważniejszych zmian dokonano w trzecim projekcie. Samolot miał trójkątny (z zaokrąglonymi rogami) przekrój kadłuba, miał dłuższy kadłub, pozbawiony garbu w którym znajdowało się działko, grubsze skrzydła do których przeniesiono uzbrojenie, kwadratowe usterzenie i inny silnik (Walter 509B). Powrócono także do wysuwanej i amortyzowanej płozy. Samolot miał mieć zwiększone uzbrojenie do 6 działek i miał mieć możliwość podwieszenia sześciu rakiet RZ-65 lub 73. takie rozwiązanie wymagało zmniejszenie ilości paliwa i zmianę silnika na dużo mniejszy i lżejszy.

W przypadku dwóch pierwszych projektów schemat działania miał być następujący: Samolot podczepiony do Arado 234C wynoszony był ponad formacje bombowców nieprzyjaciela, a następnie E.381 miał być ręcznie odczepiony od nosiciela (pierwszy miał być odczepiany przez załogę bombowca, a drugi przez pilota). Pilot miał przeprowadzić pierwszy atak z przewagi wysokości, rozpędzając samolot w locie nurkowym do dużych prędkości (planowano 800 km/h),
kolejne miały mieć podobny przebieg tylko że samolot miał nabierać wysokości już przy użyciu własnego napędu. Po walce pilot miał skierować się lotem ślizgowym na najbliższe lotnisko i wylądować. Trzeci wersja samolotu wymagała zupełnie innego działania. Start odbywał się tak samo, maszyna była wynoszona na pułap operacyjny przez samolot matkę, odłączenie miało nastąpić po uzgodnieniu przez obydwu pilotów (maszyna były połączone kablem telefonicznym zapewniającym ciągłą łączność, mającym być odciętym przy odłączeniu). Następnie pilot atakował lotem ślizgowym formacje bombowców za pomocą działek i rakiet. Dużo mniejszy silnik i zmniejszona liczba paliwa pozwalała co najwyżej za drugi atak. Lądowanie przebiegało podobnie jak w poprzednich wersjach.

Wszystkie trzy maszyny projektowano tak by w razie potrzeby można je by było szybko rozmontować i przetransportować.
E.381 III, miał być wyprodukowany kosztem 600 roboczo-godzin, przy zużyciu 350 kg stali, 320 kg blachy stalowej, 120 kg drewna i 40 kg innych metali. Łącznie samolot miał mieć masę 830 kg.

Dane techniczne:
rozpiętość długość szerokość wysokość masa startowa prędkość max
E.381 4,43m 4,69m 0,8m 1,29m 1200kg 900 km/h
E.381 II 5,0m 4,95m 0,92m 1,15m 1265kg 885 km/h
E.381 III 5,05m 5,7m 0,7m 1,51m 1500kg 895km/h


Rzuty samolotów:
http://www.luft46.com/arado/3ba381-1.gif
http://www.luft46.com/arado/3ba381-2.gif
http://www.luft46.com/arado/3ba381-3.gif
http://www.luft46.com/arado/ar381-8.gif
http://www.luft46.com/arado/ar381-9.gif

Inne rysunki:
http://www.luft46.com/arado/ar381-1.gif
http://www.luft46.com/arado/ar381-5.gif
http://www.luft46.com/arado/ar381-2.gif
http://www.luft46.com/arado/ar381-3.gif
http://www.luft46.com/arado/ar381-4.gif
http://www.luft46.com/arado/ar381-7.gif
http://www.luft46.com/arado/ar381-10.jpg


Model do sklejania (papierówka za free):
http://www.e-papermodels.com/arado-381-curves.pdf